2,5 yaşında
👶 göz teması kuruyor,
👶 ismine tepki veriyor,
👶 ebeveyni ile oyun kuruyor,
👶 çevresinde olan bitenin farkında,
👶 tuvalet alışkanlığını edinmemiş,
👶 anneden ayrılmaya tepkili
bir çocuğun KREŞE başlaması için 2 kere düşünüyorsak
👶 göz teması kurmuyor,
👶 ismine tepki vermiyor,
👶 ebeveyni ile oyun oynamıyor, tek başına oynamayı tercih ediyor, 👶
👶 çevresinde olan bitenin farkında değil,
👶 tuvalet alışkanlığını edinmemiş,
👶 annesinden ayrılmaya tepkili ya da umursamıyor
gibi özellikler sergileyen bir çocuğun kreşe başlamasını önermeyi de 10 kere düşünmeliyiz.
👉🏼 Ne “yaygın gelişimsel bozukluk” özellikleri sergileyen minik bir çocuğu,
👉🏼 ne kreşteki bu yaş grubu olan diğer minikleri,
👉🏼 ne “ne yapacağı” konusunda en ufak fikri olmayan öğretmeni,
👉🏼 ne de çocuğuyla “nasıl etkileşime girmesi” gerektiğini bilmeyen anneyi zor duruma sokacak düzenlemeleri öneremiyorum.
Doğru ve etkili bir takip süreci ile ebeveyn-çocuk arasındaki bağın güçlenip karşılıklı etkileşimin çoğaldığı zaman “kreş” günlerinin herkes için daha verimli ve keyifli geçeceği kuşkusuz.
“Bir ÇOCUK değişir, DÜNYA değişir” 🎈