Henüz minicik bir bebekken annesi kendisine güldüğünde gülen, ifadesiz baktığında gülmeyi bırakan çocuklar
👉🏾 8 aylıkken kullanacağı mimikler ile ebeveynini nasıl güldüreceğini bilir.
👉🏾 8 aylıkken alkış yapar.
👉🏾10-12 ay arası işaret parmağı ile işaret eder. Bay-bay yapmaya başlar.
👉🏾 12. aydan itibaren öpücük atar.
👉🏾 12. aydan sonra ebeveyninin ondan yapmasını istediği çoğu jest ve mimik taklitlerini yapmaya çalışır.
👉🏾 bir şarkıya hareketlerini yaparak eşlik edebilir.
Ufak çocukların tüm bu girişimleri onların ilk ses ve sözcüklerini de söyleyeceklerinin işareti olur. Ancak konuşmayan çocuklarda ilk göze çarpan çok sınırlı jest ve mimik kullanımları olduğudur. Özellikle 2 yaşa kadar bay-bay yapma ve işaret etmenin ebeveynin tüm çabalarına rağmen gelişmediği görülür. Çocuklar jest ve mimiklerin iletişimsel gücünü fark etmemiştir. Dolayısıyla sözlü iletişimi de keşfetmez.
Çok ender olarak da “konuşmak” yerine herşeyi jest ve mimikleri ile anlatma “yeteneği” sergileyen çocuklarla da tanışmadım değil. Onlar da terapilerin sonunda sözlü iletişime geçmeye başladıkça yoğun olarak kullandıkları jest ve mimik anlatımlarını azaltmıştır. Ancak özellikle ufak çocuklardaki jest ve mimik dağarcığının sınırlı oluşu bize dil ve sosyal etkileşim gelişimi konusunda DAHA hassas olmamızı söyler.
“Bir ÇOCUK değişir, DÜNYA değişir” 💜